Wat als de ware uitdaging van mijn wiskundeonderwijs niet ligt in het evidence-informed aanleren van de afstandsformule, maar in het ontrafelen van mijn rol in de vorming van gezonde, gegronde en verbonden mensen? Aan de andere kant: 
is het wel zo vanzelfsprekend dat onderwijs gericht moet zijn op de unieke zelfontplooiing en autonomie van individuen? Verliezen we daarmee niet de essentie van wat het betekent om mens te zijn uit het oog? Peter Hoogendijk neemt u in deze bijdrage mee in zijn zoektocht naar antwoorden op deze vragen en de essentie van het onderwijs.