Op 25 november jl voerde REMEDIAAL een gesprek met emeritus-hoogleraar Hans van Luit. Van Luit is een welbekende naam als het gaat over Rekenen, Dyscalculie en Rekenproblemen en in het gesprek laat hij zijn licht schijnen over de stand van zaken op zijn vakgebied en over mogelijke en gewenste ontwikkelingen.
Hoe (on)realistisch is de discussie rondom het Realistisch Rekenen?
De laatste jaren is er een toenemende tendens te bespeuren van kritiek op het rekenonderwijs van de afgelopen jaren en met name de onderliggende uitgangspunten die het Realistisch Rekenen kenmerken. En wellicht het meest gehoorde argument om stevig te ageren tegen het Realistisch Rekenen – en vooral de didactische- en leerpsychologische uitgangspunten die daaraan ten grondslag liggen – is dat de rekenprestaties de afgelopen jaren tanende zijn. Er wordt daarbij verwezen naar onder andere de PISA-onderzoeken en de TIMMS- onderzoeken. De oorzaak voor deze achteruitgang in rekenprestaties wordt dan vaak eenduidig geweten aan het Realistisch Rekenen, vergezeld met een – mijns inziens – ongenuanceerd credo: “Ze kunnen niet meer automatiseren, ze leren door het Realistisch Rekenen niet meer rekenen”. Hoe reëel is het om Realistisch Rekenen hiervan ‘de schuld’ te geven en hoe realistisch zijn de geboden alternatieven?
