Op 16 december 2016 luidde de Sociaal-Economische Raad (SER) in de Volkskrant de noodklok over de integratie van nieuwkomers uit onder meer Syrië en Eritrea. Het inburgeringsbeleid zou te vrijblijvend zijn en het kabinet zou veel te weinig doen om deze tienduizenden vluchtelingen aan het werk te helpen. Begin 2016 bekritiseerde de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) in de studie ‘Geen tijd te verliezen’ de kostbare periode die asielzoekers nu verspillen met wachten en niks doen in de opvang. Vanaf januari 2017 kunnen asielzoekers van wie vrijwel zeker is dat zij mogen blijven, meteen naar taalles. Maar hoe is de inburgering georganiseerd? En wat zou er moeten gebeuren, zodat de nieuwkomer in Nederland ook echt profijt heeft van een inburgeringscursus?
Lesson Study: vintage, hip en veelbelovend
Mijn eerste kennismaking met Lesson Study was jaren geleden, toen ik in Singapore woonde en meewerkte aan een project op een school voor speciaal onderwijs. De ochtendploeg leraren ontmoette de middagploeg elke dag in de lunchpauze. Zij bespraken in kleine teams hun leerlingen en bereidden zo hun lessen voor. Het raakte me hoe nauwkeurig en doelgericht zij te werk gingen. Hoe zij hun observaties van de leerlingen bespraken en zo hun les bijstelden, steeds met evenveel precisie en warmte voor hun kwetsbare leerlingen. Dit bleek Lesson Study te zijn. Ik vond het magnifiek.
‘Overleggen in groepjes van 3 werkte voor mij heel goed’
Docenten leren van leerlingen door Lesson Study. Binnen Lesson Study VU gebruiken docenten de mening van leerlingen over de onderzoeksles voor het herontwerpen van de les. Daarnaast maakt deze feedback docenten sensitief voor wat leerlingen nodig hebben om tot leren te komen.
