Dit is een artikel over twijfel en denken te weten. Over uitdagingen en uitdagen, over inspireren en adviseren. En over het niet (kunnen) geven van het antwoord op een vraag als begeleidingsinstrument en als didactisch instrument. Maar het gaat ook over macht en het openstaan voor de ander. Een persoonlijk verhaal met vragen aan u als lezer.
Wie is er bang voor wiskunde?
In dit artikel bespreken we het fenomeen wiskundeangst. Het is een begrip waar veel onderzoek naar wordt gedaan. We zullen vooral de nadruk leggen op wat er gedaan kan worden om wiskundeangst te verminderen of te bestrijden en welke rol de docent hierin speelt.
Gastcolumn: Belevenissen van een ervaren onervaren juf
Chantal Weststrate was docent en vakdidacticus Frans. Na haar pensionering koos ze er o.a. voor om als vrijwilliger taallessen aan nieuwkomers te verzorgen. Zij brengt in de praktijk, wat Annemarie Nuwenhoud verwoordde in het interview dat Arjan Krijgsman vorige jaar met haar had voor REMEDIAAL: “Vrijwilligers zijn op hun best als ze er met de cursisten op uit zijn om hen zo veel mogelijk Nederlands te laten spreken. Daar leren ze ontzettend veel van.”
Recensie: Linoleumkoorts
Asis Aynan, Linoleumkoorts. Aantekeningen van een docent (Uitgeverij Jurgen Maas, 2019)
Provocatieve pedagogiek
De leraar centraal! Niets ten nadele van de leerling, maar de leraar, de leerkracht of de docent is de spil in het onderwijs. Alle aandacht moet gericht zijn op het vakmanschap van die leraar. Hij dient ondersteund te worden, ruimte te krijgen zonder dat hij alleen uitvoerder wordt van van bovenaf gedropte eisen en slechts het een na het andere protocol dient te volgen. In een (onderwijs-)maatschappij waarin controle, toetsen, testen, rapporteren en verantwoording afleggen eerder doel dan middel lijken te worden, klinkt dit rebels, provocerend. Provocatieve pedagogiek wil niet (alleen) rebels zijn, maar wel spiegelend, blootleggend, uitlokkend en stimulerend, waarbij het vakmanschap van de leraar centraal wordt gesteld.
