Op 16 december 2016 luidde de Sociaal-Economische Raad (SER) in de Volkskrant de noodklok over de integratie van nieuwkomers uit onder meer Syrië en Eritrea. Het inburgeringsbeleid zou te vrijblijvend zijn en het kabinet zou veel te weinig doen om deze tienduizenden vluchtelingen aan het werk te helpen. Begin 2016 bekritiseerde de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) in de studie ‘Geen tijd te verliezen’ de kostbare periode die asielzoekers nu verspillen met wachten en niks doen in de opvang. Vanaf januari 2017 kunnen asielzoekers van wie vrijwel zeker is dat zij mogen blijven, meteen naar taalles. Maar hoe is de inburgering georganiseerd? En wat zou er moeten gebeuren, zodat de nieuwkomer in Nederland ook echt profijt heeft van een inburgeringscursus?