In de wetenschappelijke literatuur wordt nauwelijks aandacht besteed aan het onderscheid tussen een ernstig rekenprobleem en dyscalculie (Van Luit, 2010). Voor gedragsdeskundigen is het gebruikelijk uit te gaan van crite-ria die in internationaal erkende classificatiesystemen, zoals de DSM-5 (2014) worden gebruikt, ondanks het feit dat er in de wetenschappelijke literatuur steeds vaker wordt gediscussieerd over deze wijze van indelen van stoornis-sen. Classificatiesystemen voor psychische stoornissen zijn ontwikkeld voor gebruik bij hulpverlening, opleiding en onderzoek. Problematisch is evenwel dat dyscalculie en ook dyslexie in de DSM-5 niet (meer) als zodanig zijn benoemd. Er wordt nu uitgegaan van de classificatie ‘Specific Learning Disorder’ die is onderverdeeld in stoornis 315.0 (lezen), 315.1 (rekenen) en 315.2 (schrijfvaardigheid), waarbij de criteria – wanneer wel/niet is voldaan aan de stoornis – uitermate vaag zijn.