Deze bijdrage is een vervolg op het essay dat ik schreef in december 2017. Hierin maakte u kennis met mijn zoon Job, die toen zestien jaar was en niet kan lopen, niet zelfstandig kan zitten en slik-, spraak- en kijkproblemen heeft als gevolg van een cerebrale parese. Ik schetste de ervaringen die Job, mijn vrouw en ik opdeden met het reguliere en speciale onderwijs toen wij op zoek gingen naar onderwijsmogelijkheden voor onze begaafde zoon. We zijn nu drie jaar verder.